*
*************************
*जोकर होणं केव्हाही चांगलं*
जिल्हा प्रतिनिधी पुणे
प्रवीण पप्पू शिंदे
संकलन. दत्ता मोकाशी सर पिंपरी चिंचवड
माणसाच्या आयुष्याची वाटचाल अनेक भावनिक टप्प्यांवरून होते. प्रेम, आनंद, दुःख, स्पर्धा आणि मत्सर यांसारख्या अनेक भावना आपल्या जगण्याचा भाग असतात. पण या सगळ्यांमध्ये एक भावना अशी आहे जी व्यक्तीच्या आतल्या शांततेचा आणि बाहेरील नात्यांचा वेगाने ऱ्हास करते, ती म्हणजे द्वेष.
द्वेष ही दिसायला छोटी ठिणगी असली तरी ती आपल्या मनाला आणि सभोवतालच्या नात्यांना जाळून टाकण्याची क्षमता ठेवते. द्वेष मनात घर करतो, तेव्हा आपले विचार लगेच कडवट होतात, वागण्यात रुक्षता येते आणि चेहऱ्यावरचा नैसर्गिक ओलावा नाहीसा होऊन तिथे राग, तिरस्कार आणि कटुता दिसू लागते. परंतु हे एक शाश्वत सत्य आहे की, द्वेष माणसाची किंमत वाढवत नाही, उलट ती कमी करून टाकतो.
याउलट, जगातील सर्वात सुंदर काम म्हणजे दुसऱ्यांना हसवणे, त्यांच्या चेहऱ्यावर क्षणभराचा का होईना, आनंदाचा प्रकाश पाडणे. हे कार्य करण्यासाठी विशाल हृदय लागते. म्हणूनच आयुष्याच्या तत्त्वज्ञानातील एक सुंदर सत्य स्पष्ट होते: द्वेष करून कोणाच्या डोक्यात न बसण्यापेक्षा, लोकांना हसवणारा जोकर झालेलं केव्हाही चांगलं.
तुमच्या आयुष्यात पाहा, तुम्हाला त्रास देणाऱ्या लोकांची नावं आठवतात, पण त्यांच्यासोबत राहण्याची इच्छा नसते. याउलट, जो आपल्याला हसवतो, हलकं करतो, ताण विसरायला मदत करतो, त्याची आठवण मनात कायम राहते.
हास्य आणि आनंद या दोन गोष्टी थेट लोकांच्या हृदयात घर करतात. दिलेले शब्द कालांतराने विसरले जातात, पण दिलेले हास्य आणि त्यामागची भावना कायम लक्षात राहते. म्हणूनच लोकांना हसवणाऱ्या व्यक्तीला समाजात सन्मान मिळतो, स्थान मिळतं आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे नितांत प्रेम मिळतं.
*बोध*
*म्हणूनच, आयुष्याचं खरं तत्त्वज्ञान अगदी सोपं आहे, “द्वेष पसरवण्यापेक्षा आनंद पसरवणं अधिक श्रेष्ठ आहे.” जर लोक तुम्हाला जोकर म्हणाले, तर तो तुमचा अपमान नाही, तर त्यांच्या आयुष्यात तुम्ही आणलेल्या आनंदाचं ते कौतुक आहे.
