”
जिल्हा प्रतिनिधी पुणे
आज, उद्या, परवा — या तीन शब्दांमध्ये माणसाचं संपूर्ण आयुष्य अडकलं आहे. आपण सगळेच म्हणतो, “थोडं काम कमी झालं की जगूया”, “थोडे पैसे साठले की फिरायला जाऊ”, “थोडं स्थिर झालं की मनासारखं जगूया”, पण तो “थोडं” कधीच येत नाही. दिवस जातात, वर्षं निघून जातात, आणि नकळत आयुष्यच संपतं. मनासारखं जगायचं मात्र राहून जातं.
माणूस जन्मतो, वाढतो, शिकतो, नोकरी करतो, संसार उभारतो… पण या सगळ्या धावपळीत स्वतःसाठी एक क्षण सुद्धा राखून ठेवत नाही. रोजच्या रुटीनमध्ये आपण इतके हरवून जातो की, जगणं म्हणजे फक्त जबाबदारी पार पाडणं असं वाटू लागतं. “कधी स्वतःसाठी काही करावं” ही भावना मनात येते, पण ती “उद्या”वर ढकलली जाते. आणि ते उद्याचं उद्याच राहून जातं.
खरं तर जीवनाचं सौंदर्य “आता” या क्षणात आहे. उद्या कोणाचं निश्चित नाही. आजचा क्षण पुन्हा परत येत नाही. पण आपण काय करतो? त्या क्षणाला पकडण्याऐवजी भविष्याच्या चिंता आणि भूतकाळाच्या ओझ्यात अडकतो. “थोडं पुढं सगळं नीट झालं की आनंद घेऊ”, असं म्हणताना आपण विसरतो की आनंद ही गोष्ट पुढं मिळणारी नाही, ती तर आताच अनुभवायची असते.
एखाद्या दिवशी जेव्हा आरशात आपले केस पांढरे झालेले दिसतात, चेहऱ्यावरच्या सुरकुत्या वाढलेल्या दिसतात, तेव्हा जाणवतं की वेळ हातातून निसटली. मग आठवतं — तो प्रवास रद्द केला, ती भेट पुढे ढकलली, ती इच्छा दाबून ठेवली, कारण “वेळ नव्हता”. पण वेळ खरंच नव्हता का? की आपणच “वेळ येईल” असं समजत बसलो?
आयुष्य म्हणजे परीक्षेचा पेपर नाही की शेवटी रिव्हिजन करता येईल. एकदा गेलेलं क्षण परत मिळत नाही. म्हणूनच म्हणतात — “जगणं म्हणजे फक्त श्वास घेणं नव्हे, तर प्रत्येक श्वासात स्वतःला अनुभवणं आहे.”
आपण आयुष्यभर इतरांना खुश करण्यात, त्यांच्या अपेक्षा पूर्ण करण्यात घालवतो, पण स्वतःच्या मनाला विचारायलाच विसरतो — “मी खरंच खुश आहे का?” मनासारखं जगणं म्हणजे बेफिकीर जगणं नाही, तर आपल्या आवडी-निवडींना थोडी जागा देणं आहे. दररोजच्या जबाबदाऱ्या पार करतानाच स्वतःसाठी थोडं वेळ काढणं, आपल्या आवडीचं संगीत ऐकणं, आवडता चहा पिणं, शांत बसणं — हाच तर खरा आनंद आहे.
जगणं पुढं ढकलू नका. उद्या कदाचित असेल, पण आज नसेल. म्हणून आजचं जगा. हसून जगा. मनापासून जगा. कारण शेवटी उरतो तो फक्त प्रश्न — “मनासारखं जगायचं होतं, पण जगलो का खरंच?”
म्हणून आजपासून ठरवा — ‘आज उद्या परवा’ नाही, तर ‘आता’ जगायचं! कारण आयुष्य लांब नाही, पण सुंदर नक्की होऊ शकतं… जर आपण ते जगायचं ठरवलं तर. 💫
श्री. प्रवीण पप्पू शिंदे
महाराष्ट्र प्रदेश राज्य सचिव. अखिल भारतीय माथाडी आणि ट्रान्सपोर्ट जनरल युनियन
राज्य उपाध्यक्ष. राज्य मराठी पत्रकार परिषद महाराष्ट्र प्रदेश
